بعد از فروپاشي شوروي، منافع استراتژيك غرب و آمريكا با حضور دراز مدت نظامي آنان در هم گره خورد. حضور نظامي آمريكا در خليج فارس پس از جنگ در اين منطقه، در همين شده است. اين حضور هميشه با افزايش احساسات ضد آمريكايي همراه بوده است. با توجه به رفتار ناشايست نظاميان آمريكايي و افكار و عقايد موجود در افغانستان، لازمه حضور درازمدت در اين منطقه، تغيير ساختاري همين افكار و عقايد، حتي همراه با استراتژي حذف فيزيكي، بود.
سياستمداران آمريكايي در فاصله سالهاي 91 تا 94 ميلادي به افغانستان به عنوان يك مسئلة استراتژيك نمينگريستند. هنگامي كه در سال 94 ميلادي طالبان ظهور كرد، آنان به مسئلة افغانستان علاقهمند شدند. دخالتهاي شركتهاي بزرگ آمريكايي و غير آمريكايي همزمان با ظهور طالبان در افغانستان، به خوبي تغييرات دلخواهشان را روشن ميكند.
برچسب : نویسنده : morad koshtiii11677 بازدید : 121